Hèj leust gae de originele tekst wie Sief Frencken die in 1947 heet gesjrève.

HELDJE

Heldje mèt zien sjoeëne lenjer, met zien weien en zie vieë,
Mèt zien beus en zienne Káwberg, sjoën in zomer en sjoën in sjnieë.
Heldje mèt zien aoje gevels rònk um et Mariaplein,
Heldje det os hiël erg leef is och wat vinge wae det fijn.

En al waeren auch de minse van oos Dörp de Kuus genumd,
baeter sjlaag zal me neet vinge, daovan is nag, nag noeët gedrumd.
Flinke jónges, leve maedjes, allemaol ein hert van goud,
Mèt de jeugd die Heldje riek is wurdt de toekomst opgebouwd.

En al heet dae lèlleken oorlog mènnig hoes versjangeleerd,
Woord de kèrk in puin gesjote dór de Pruse óngesjeneerd.
Al verloor oos dörp d’n tore en de Pool zien greune kroeën,
Heldje blieft tóch hoeëger sjtreve mèt Lambertus op d’n troeën.

En al is de Pool – elk zuut ‘t – kaal has wie ’n geitewei.
Greune graaskleur duit os hope, èns op blome vanaaf Mei.
En as dan alle weeg èns alle koeëte knoj verdwient:
Dan is Dörp sjoeën aan natuursjoeën woe de zon hieël blèj op sjient.

Heldje, dörp um te benieje, want de minse zien dao good.
Boor en börger kan ich lieje dao is gé versjil van blood.
Rang of sjtand, des um ’t aeve, kips haet rechte, net as hood,
Gaer wilt idderein dao laeve, want in Heldjen is ’t good.

Refrein
Heldje, Heldje oos Dörp, Idderein kan et dao bevalle.
Met boer en burger, erm en riek kan me dao kalle.
Me laeft plezerig òngerein, sjtand spult gèn rol des um et aeve,
In Heldje Dörp dao is et good, ‘tIs waerd um dao te laeve.